miércoles, 28 de septiembre de 2011

Renovarse o morir

Y en mi caso parece que este lema se hace mi filosofía de vida.
Llevo trabajando como orientadora laboral los últimos tres años y en este periodo he cambiado de trabajo 4 veces.

Y por eso decido crear este blog. Para expresar y comunicar una realidad a la que nos enfrentamos actualmente, una paradoja un tanto antipática. Me he dedicado a ayudar, formar y motivar personas en su afán de búsqueda de trabajo. Y ahora me toca a mi. Me toca decidir que quiero hacer ahora mismo con mi carrera profesional.

¿Cuantas personas se encuentran actualmente en una situación parecida? Y tu, ¿que vas a hacer tras la crisis?

10 comentarios:

  1. En mi caso me veo el futuro muy muy negro, yo tambien estoy como tú, el 31/10 tambien me ire al paro sin saber que haré ni por donde tirar.
    Llevo 4 años trabajando en este sector y la verdad no puedo entender como van a cerrar estos dispositivos así sin más.
    ¿Por que nadie se para por un momento y mira todo el trabajo que hemos realizado en todos estos años?

    ResponderEliminar
  2. Creo que es el momento de reinventarse... no vale la pena nadar en contra de la corriente,... es mejor buscar un afluente que te lleve a otro rio.

    ResponderEliminar
  3. Virginia opino como tu, pero la pregunta es: ¿en qué podemos reiventarnos?

    ResponderEliminar
  4. Como en otros sectores, tras los últimos acontecimientos, creo que solo quedarán los buenos y vocacionales. Durante unos años hemos visto como se han incorporado al SOIB personas que carecían, hasta ese momento, de perfil de orientador. Muchos de nosotros estábamos trabajando y al mismo tiempo inscritos en bolsas de trabajo que, durante un tiempo, no paraban de moverse. Nos llamaban, nos hacían propuestas que rechazábamos porque no nos convencía el tiempo de contrato u otras condiciones. Bueno, ahora nos llega el recorte. Quiero compartir con vosotros mi experiencia con el único objetivo de transmitir un mensaje de ánimo y de tranquilidad. También de esfuerzo y perseverancia. Empecé en el mundo de la orientación hace 15 años. En mi primer trabajo, trabajaba 9 horas diarias pero estaba contratado a 11 semanales. El resto, voluntariado. En aquellos años decir que eras orientador era lo mismo que decir marciano. Nadie sabía que hacías exactamente. Ahora, encuentras másteres en la universidades más conocidas sobre el tema, mucha más gente tiene conocimiento de lo que hacemos y cada día, los propios usuarios y entidades contratantes nos piden más. Conclusión el mercado ha cambiado y la competencia es más fuerte. Campo abonado para los que lo tienen claro y árido y estéril para los ambivalentes. Es mi opinión.

    ResponderEliminar
  5. Jose, muchas gracias por tu comentario.
    Es una realidad que el sector mismo de la orientación laboral ha estado marcado por el intrusismo y que muchos puestos han sido ocupados por personas que no tenían ni formación ni preparación para ejercer ese trabajo eficientemente.
    Pero, ¿que pasa cuando se realiza un recorte como el actual, que aunque seas buen profesional y puedas haberlo reconocido con tu trayectoria y curriculum, no puedes acceder a ningún puesto dentro de Baleares porque literalmente ha sido eliminado?

    ResponderEliminar
  6. Vanesa, ahora estamos pendientes del desarrollo que puedan tener las Agencias de Colocación, a raíz de la nueva regulación. Creo que se va abrir un nuevo campo para la iniciativa privada en este sentido. Es posible que las empresas de recolocación tengan, igualmente, un nuevo auge. Desde luego el orientador tal y como nosotros lo entendemos debe evolucionar. Debe de ser capaz de adaptarse para intervenir on-line y depurar las herramientas para que sean más efectivas, llegando a mayor público y provocando cambios de actitud y modos de pensar. Si esto es difícil, imagínate lo complicado que nos puede resultar convencer si nosotros mismos no lo hemos interiorizado aun. El intrusismo es una constante. Solo lo frena el corporativismo, aunque esté feo decirlo. Para muestra, el espacio específico que dedica el programa de La Ventana de la SER, los martes tarde. Dicen que es un espacio dedicado a economía, en el que dos catedráticos de economía, en ocasiones, se aventurado a realizar intervenciones en orientación (con oyentes que llaman en directo) y que nosotros tendríamos que preparar teniendo en cuenta todo un análisis previo y poniendo en práctica técnicas y metodologías que nos han llevado nuestro tiempo adquirir. Todo ello aderezado con la sabia moderación de la popular periodista Gemma Nierga. Para tu deleite

    ResponderEliminar
  7. Però tot això que comentes, José, de la nova manera d'actuar que hauran de tenir les agències de col·locació és complica bastant quan el col·lectiu que vols atendre és gent amb pocs recursos econòmics i socials. Per aquesta gent és ciència ficció rebre una orientació on-line i els és impossible pagar per rebre aquest servei. I en aquests casos, com es fa?
    Jo crec que el que s'ha de fer és cercar formes de finançament alternatives al sector públic per tal de poder seguir oferint una orientació de qualitat als sectors més vulnerables i marginals de la societat.

    ResponderEliminar
  8. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  9. No puedo seguir el hilo de las respuestas que habéis ido haciendo porque apenas conozco la profesión, pero sí quiero dar mi opinión sobre la pregunta original "¿que vas a hacer tras la crisis?"

    Crisis, la hay, la ha habido siempre y siempre la habrá, económica, social, personal, etc... siempre nos abarca algún tipo de crisis que nos hace ver las cosas negras, quizás en ocasiones más de lo que realmente son.

    Estoy convencido de que todos sois grandes y buen@s asesores pero... ¿os habéis planteado una pregunta? ¿ES REALMENTE LO QUE QUIERO HACER EN MI VIDA? ¿ESTE TRABAJO ES LO QUE ME HACE FELIZ? quizás algunas respuestas sean SÍ, entonces hay que seguir luchando, visionar un futuro próximo, valorar alternativas y posibilidades que te conduzcan finalmente hacia el camino que realmente quieres seguir... pero si tu respuesta es negativa... ¿por qué no ver esta crisis como una oportunidad? ¿cómo una manera de liberación y poder buscar eso que siempre has soñado hacer y nunca te has atrevido?

    Tras varios años de duro trabajo, comprendo la dificultad en la toma de este tipo de decisiones, pero confío plenamente (por propia experiencia) en que el deseo por conseguir aquello que amas de verdad te conduce al éxito. Si, se que es un tanto utópico, pero nada más lejos. Si lo quieres con todas tus fuerzas moverás cielo y tierra por conseguirlo, buscarás recursos donde antes no los había, saldrán contactos, oportunidades donde ni siquiera antes te lo habrías planteado... claro! ves las cosas de otra manera, las empiezas a ver con el corazón.

    Soy de lo que piensan que no hay que conformarse, el trabajo ideal no existe, las prioridades cambian, el MUNDO cambia... todo está en constante cambio... pero sí existe el trabajo genial, el que te satisface y te hace realmente feliz y que como todo lo que tiene que ver con el corazón, lo sabréis cuando lo hayáis encontrado.

    ResponderEliminar
  10. Raul,muchísimas gracias por tu respuesta. Inspiradora, positiva y llena de fuerza para enfrentarnos a nuestra realidad.

    ResponderEliminar